هیچ بارانی نمی بارد مگر صفا دهد.

هیچ گلی جوانه نمی زند مگر هدیه شود.

هیچ خاطره ای زنده نمی ماند مگر شیرین باشد.

هیچ لبخندی نیست مگر شادی بیاورد.

وهیچ بهاری نمی اید مگر سال دیگری در پیش باشد.

پس بگذار باران شوق بر زندگی ات ببارد تا روحت را صفا دهد.

گل های عشق در دلت جوانه زنند تا انهارا به دیگران هدیه کنی .

خاطراتت قشنگ باشند تا همواره بیادشان بیاوری.

لبخند بر لبانت نقش بندد تا شادی را بیفشانی.

و بهار بیاید تا بدانی باز هم فرصت بودن هست……

زین پس تنها ادامه می دهم،در زیر باران...

حتی به درخواست چتر هم جواب رد میدهم و کناری می اندازمش...

میخواهم تنهایی ام را به رخ این هوای دو نفره بکشم...

باران نبار من نه چتر دارم نه یار...

با تو هوس عاشقی كردم...

معنی عشق و تجربه كردم...

بی تو برای تو گریه كردم...

من قلبم و به تو هدیه كردم...

سکوتم را به باران هدیه کردم...

تمام زندگی را گریه کردم...

نبودی در فراق شانه هایت ...

به هر خاکی رسیدم گریه کرد...