هیچ بارانی نمی بارد مگر صفا دهد.

هیچ گلی جوانه نمی زند مگر هدیه شود.

هیچ خاطره ای زنده نمی ماند مگر شیرین باشد.

هیچ لبخندی نیست مگر شادی بیاورد.

وهیچ بهاری نمی اید مگر سال دیگری در پیش باشد.

پس بگذار باران شوق بر زندگی ات ببارد تا روحت را صفا دهد.

گل های عشق در دلت جوانه زنند تا انهارا به دیگران هدیه کنی .

خاطراتت قشنگ باشند تا همواره بیادشان بیاوری.

لبخند بر لبانت نقش بندد تا شادی را بیفشانی.

و بهار بیاید تا بدانی باز هم فرصت بودن هست……

زیر باران به آب خواهم داد...

تمام خاطرات خوش با تو بودن را...

و فردا با اولین نگاه

عاشق دیگری

دست در دست

کوچه های با تو نرفته را طی خواهم کرد.

ترسی نیست

این شهر جای هزار بار عاشقی،

کوچه دارد...