حوالی این خانه

پنجره ها با باران گریه میکنن

و قصه ی من همیشه

یا شب بود یا خواب خورشید می دیدند

قصه ی من هیچ وقت کلاغ نداشت

تا به خانه اش برسد

تنم کویر خشکه چشام اسیرو بی تاب ...

بیا و برکه ای شو تو این کویر بی آب...

دلم اسیره درده اسیر درد خاموش...

نذار بشم تو خشکی تو خستگی فراموش...

دلم میخواد که دریا بجوشه از صدامون...

تو گوش ابرها پر شه صدای خنده هامون...

دلم میخواد که بارون حدیث عشق ماشه...

قصه ما لالایی تموم بچه ها شه...