مي توان در قاب خيس پنجره

چك چك آواز باران را شنيد...

مي توان دلتنگي يك ابر را

در بلور قطره ها بر شيشه ديد...

مي توان لبريز شد از قطره ها

مهربان و بي ريا و ساده بود...

مي توان با واژه هاي تازه تر

مثل ابري شعر باران را سرود...

مي توان در زير باران گام زد

لحظه هاي تازه اي آغاز كرد...

پاك شد در چشمه هاي آسمان

زير باران تا خدا پرواز كرد...

خيلي وقته ديگه بارون نزده...

رنگ عشق به اين خيابون نزده...

خيلي وقته ابري پرپر نشده...

دل آسمون سبك تر نشده...

مه سرد رو تن پنجره ها...

مثل بغض توي سينه ي منه...

ابر چشمام پر اشكه اي خدا...

وقتشه دوباره بارون بزنه...

خيلي وقته كه دلم براي تو تنگ شده...

قلبم از دوري تو بد جوري دلتنگ شده...

بعد تو هيچ چيزي دوست داشتني نيست

كوه غصه از دلم رفتني نيست...

حرف عشق تو رو من با كي بگم؟

همه حرفها كه آخه گفتني نيست...

خيلي وقته كه دلم براي تو تنگ شده...

قلبم از دوري تو بدجوري دلتنگ شده...

دیشب باران قرار با پنجره داشت...

دیشب باران قرار با پنجره داشت...

روبوسی آبدار با پنجره داشت...

یکریز به گوش پنجره پچ پچ کرد...

چک چک، چک چک... چکار با پنجره داشت؟

باران بهانه بود...

که زیرچترمن تاانتهای کوچه بیایی...

کاش نه کوچه انتهایی داشت...

نه باران بندمی آمد...

اگر باران هم نبارد دیگر چه طراوتی؟

چه امیدی؟

بگذار ببارد

او از تبار اسمان است

دوباره دست در دست خورشید می دهد

بگذار ببارد...

بگذار ببارد...